Quare, si id exspectas, longum est; alia via, si qua potes, pugna. The letters in this collection, together with Cicero's other letters, are considered the most reliable sources of information for the period leading up to the fall of the Roman Republic. tu si quid de Hispaniis certius et si quid aliud, dum adsumus, scribes, et ego fortasse discedens dabo ad te aliquid eo etiam magis quod Tullia te non putabat hoc tempore ex Italia. Nunc est exspectatio comitiorum; in quae omnibus invitis trudit noster Magnus Auli filium atque in eo neque auctoritate neque gratia pugnat, sed quibus Philippus omnia castella expugnari posse dicebat, in quae modo asellus onustus auro posset ascendere. cogitavi eadem illa Caeliana quae legi in epistula tua quam accepi simul et in Cumanum veni eodem die, et [simul] fieri poterat ut temptaremur. 2. tuas tamen interim litteras exspecto. Asiam Quinto, suavissimo fratri, obtigisse audisti. Itaque iudicum vocibus, cum ego sic ab iis ut salus patriae defenderer, fractus reus et una patroni omnes conciderunt; ad me autem eadem frequentia postridie convenit, quacum abiens consulatu sum domum reductus. Vides enim, in quo cursu simus et quam omnes gratias non modo retinendas, verum etiam acquirendas putemus. Tanti fuerunt, ut ego eo brevior sim, quod eos usque istinc exauditos putem. Lalageusa iam adest et animus ardet, neque est quicquam, quo et qua. Defertur res ad senatum. Idibus Martiis. scies quicquid erit. Sicilia petenda; quam si erimus nacti, maiora quaedam consequemur. Cupit, credo, triumphare. quem salvere velim iubeas plurimum. tu tamen eas epistulas quibus asperius de eo scripsi aliquando concerpito, ne quando quid emanet; ego item tuas. De Aufidio et Palicano non puto te exspectare dum scribam. Tulliola tibi dicm dat, sponsorem me appellat. regnandi contentio est, in qua pulsus est modestior rex et probior et integrior et is, qui nisi vincit, nomen populi Romani deleatur necesse est, sin autem vincit, Sullano more exemploque vincet. Quibus ego mederi cum cuperem antea saepe et vehementius etiam post sortitionem provinciae, nec tantum intellegebam ei esse offensionis, quantum litterae tuae declararant, nec tantum proficiebam, quantum volebam. Nos hic te ad mensem Ianuarium exspectamus ex quodam rumore an ex litteris tuis ad alios missis; nam ad me de eo nihil scripsisti. Lurco autem tribunus pl., qui magistratum insimul cum lege alia iniit, solutus est et Aelia et Fufia, ut legem de ambitu ferret, quam ille bono auspicio claudus homo promulgavit. Quod ad me scribis te in Asiam statuisse non ire, equidem mallem, ut ires, ac vereor, ne quid in ista re minus commode fiat; sed tamen non possum reprehendere consilium tuum, praesertim cum egomet in provinciam non sim profectus. [3] de fratre satis. de Quinto puero datur opera; spero esse meliora. Magnum opus est, mirabilia multa, nihil simplex, nihil sincerum. quod si me fefellerit, feram, sicut multi clarissimi homines in re publica excellentes tulerunt, nisi forte me Sardanapalli vicem [in suo lectulo] mori malle censueris quam (in) exsilio Themistocleo. Ciceronem" appellent. Abs te peto, ut mihi hoc ignoscas et me existimes humanitate esse prohibitum, ne contra amici summam existimationem miserrimo eius tempore venirem, cum is omnia sua studia et officia in me contulisset. "Putes," inquam, "dicere: Iudices emisti." "Iuranti," inquit, "tibi non crediderunt." omnes captiones in omni sententia occurrunt. per enim magni aestimo tibi firmitudinem animi nostri et factum nostrum probari. quod maius scelus aut tantum denique? An icon used to represent a menu that can be toggled by interacting with this icon. + vellem cetera eius+ , quam in me incredibilem ekteneian! Ego autem cotidie magis, quod mihi de forensi labore temporis datur, in iis studiis conquiesco. Petitionis nostrae, quam tibi summae curae esse scio, huius modi ratio est, quod adhuc coniectura provideri possit. proficiscens in exsilium in. etiamne Balbus in senatum venire cogitet? sed vide quantis in miseriis simus. sed tamen hominis hoc ipsum probi est + magnum sit+ ton politikotaton skemmaton, veniendumne sit in consilium tyranni si is aliqua de re bona deliberaturus sit. per fortunas tuas, Cicero, per liberos te oro et obsecro ne quid gravius de salute et incolumitate tua consulas. 5.21. sed tamen nihil inimicius quam sibi ipse. Quicquid eiusdem generis habebis, dignum Academia tibi quod videbitur, ne dubitaris mittere et arcae nostrae confidito. Locutus ita est in senatu, ut omnia illius ordinis consulta genikos laudaret, mihique, ut adsedit, dixit se putare satis ab se etiam "de istis rebus" esse responsum. Qua ex re et molestia sum tanta adfectus, quantam mihi meus amor summus erga utrumque vestrum adferre debuit, et admiratione, quidnam accidisset, quod adferret Quinto fratri meo aut offensionem tam gravem aut commutationem tantam voluntatis. xvii K. Iun. Cum primum Romam veni fuitque cui recte ad te litteras darem, nihil prius faciendum mihi putavi quam ut tibi absenti de reditu nostro gratularer. sed ad maiora redeamus. Quae mihi res multo honorificentior visa est quam aut illa, cum iurare tui cives Xenocratem testimonium dicentem prohibuerunt, aut cum tabulas Metelli Numidici, cum eae, ut mos est, circumferrentur, nostri iudices aspicere noluerunt. vexillo opus est; convolabunt. 'MONETALI' autem adscripsi, quod ille ad me 'PRO COS.' sed quoniam est homo et nos diligit, ipse quoque a nobis diligatur. Tu autem, qui saepissime curam et angorem animi mei sermone et consilio levasti tuo, qui mihi et in publica re socius et in privatis omnibus conscius et omnium meorum sermonum et consiliorum particeps esse soles, ubinam es? itaque torqueor utrum ventum exspectem. Q. Metello, L. Afranio coss. M. TULLI CICERONIS EPISTULARUM AD ATTICUM LIBER DECIMUS, I   II   III   IIIa    IV   V   VI   VII   VIII   VIIIa  VIIIb  IX  IXa   X   XI   XII   XIIa  XIII   XIV   XV   XVI   XVII   XVIII. Putamus enim utile esse te aliquando eam rem transigere. qua re parvi refert me probare cogitationem tuam si nihil tamen tibi remittere possum. [3] Curio mecum vixit iacere Caesarem putans offensione populari Siciliaeque diffidens si Pompeius navigare coepisset. est enim rumor. Latinum si perfecero, ad te mittam. si quidem, (ut) adhuc erat, liberalius esse nihil potest. nullo enim modo posse video stare istum diutius quin ipse per se etiam languentibus nobis concidat, quippe qui florentissimus ac novus vi, vii diebus ipsi illi egenti ac perditae multitudini in odium acerbissimum venerit, qui duarum rerum simulationem tam cito amiserit, mansuetudinis in Metello, divitiarum in aerario. an, ne nummi vobis eriperentur, timebatis?" Nam Haedui fratres nostri pugnam nuper malam pugnarunt, et Helvetii sine dubio sunt in armis excursionesque in provinciam faciunt. Commentarium consulatus mei Graece compositum misi ad te. An XML version of this text is available for download, with the additional restriction that you offer Perseus any modifications you make. [2] tu tamen si quid de Hispaniis sive quid aliud perge, quaeso, scribere nec meas litteras exspectaris, nisi cum quo opto pervenerimus aut si quid ex cursu. Illud tamen velim existimes, me hanc viam optimatem post Catuli mortem nec praesidio ullo nec comitatu tenere. [3] Commodius tecum Vettienus est locutus quam ad me scripserat. Tu, si uno in loco es futurus, crebras a nobis litteras exspecta; ast plures etiam ipse mittito. Ad Atticum. Is ad plebem P. Clodium traducit, idemque fert, ut universus populus in Campo Martio suffragium de re Clodi ferat. ecquem tu hominem infeliciorem? distulimus omnino sermonem in posterum, sed tardus ad exeundum 'multo se in suo lectulo malle, quicquid foret.' hoc here effecit. Ut opinio est hominum, non aliena rationi nostrae fuit illius haec praepropera prensatio. recordor enim aestate cum illo Rhodiorum aphraktoi navigans quam fuerim sollicitus; quid duro tempore anni actuariola fore censes? pacem putavi fore. Quem cum esse offensiorem arbitrarer, eas litteras ad eum misi quibus et placarem ut fratrem et monerem ut minorem et obiurgarem ut errantem. Quintum fratrem cotidie exspectamus. Sed est, quod abs te mihi ignosci pervelim. Cum hoc ego me tanta familiaritate coniunxi, ut uterque nostrum in sua ratione munitior et in re publica firmior hac coniunctione esse possit Odia autem illa libidinosae et delicatae iuventutis, quae erant in me incitata, sic mitigata sunt comitate quadam mea, me unum ut omnes illi colant; nihil iam denique a me asperum in quemquam fit nec tamen quicquam populare ac dissolutum, sed ita temperata tota ratio est, ut rei publicae constantiam praestem, privatis meis rebus propter infirmitatem bonorum, iniquitatem malevolorum, odium in me improborum adhibeam quandam cautionem et diligentiam atque ita, tametsi his novis amicitiis implicati sumus, ut crebro mihi vafer ille Siculus insusurret Epicharmus cantilenam illam suam: Naphe kai memnas apistein; arthra tauta tan phrenon. de Quinto et de sorore quae scribis molesta sunt eoque magis quod ea tempora nostra sunt ut ego iis mederi non possim. Cum mihi per legem Cinciam licere capere Cincius, amicus tuus, diceret, libenter dixi me accepturum, si attulisset. itaque eo die data non est. Nunc ut ad privata redeam, Teukris promissa patravit. Hoc concursu optimatium comitia dimittuntur, senatus vocatur. CCCXLVII (A VIII, 13) TO ATTICUS (AT ROME) FORMIAE, I MARCH Take the handwriting of my secretary as a sign of my eyes being inflamed, and let the same fact excuse my brevity, though at this particular time I have nothing to write. Nos hic incredibili ac singulari populi voluntate de C. Macro transegimus. CICERO ATTICO SAL.. [1] iii Nonas cum in Laterium fratris venissem, accepi litteras (tuas) et paulum respiravi, quod post has ruinas mihi non acciderat. et quidem paucis diebus aliquid audiri necesse est. Ita quiddam spero nobis profici, cum hoc percrebrescit, plurimos nostros amicos inveniri. Ad Atticum I . pauca respondi, magnum accepi dolorem, intellexi fortunam ab eo nostram despectam esse. Operae Clodianae pontes occuparant, tabellae ministrabantur ita, ut nulla daretur "VTI ROGAS." nam caedem video si vicerit et impetum in privatorum pecunias et exsulum reditum et tabulas novas et turpissimorum honores et regnum non modo Romano homini sed ne Persae quidem cuiquam tolerabile. Video hominem valde petiturire. quid? quid turpius? Te multum amamus, quod ea abs te diligenter parvoque curata sunt. [3] egi gratias; de altero ei me purga. Quintus frater, qui Argiletani aedificii reliquum dodrantem emit HS [725,000], Tusculanum venditat, ut, si possit, emat Pacilianam domum. quem tamen nos disciplina regemus. Urbanae autem res sic se habent. The Classics Page. Respondebo tibi hysteron proteron Homerikos. medere amabo dum est arche. sed tamen non sum arbitratus esse amici non commoveri etiam improborum sermone atque eo feci studiosius quod iudicabam duriores partis mihi impositas esse ab offensione nostra, quae magis a zelotupiai mea quam ab iniuria tua nata est. saepe enim ad (me) scripsit ut Gallio quantum is vellet darem. [1] de tota mea cogitatione scripsi ad te antea satis, ut mihi visus sum, diligenter. verum alias. Vtinam proficere possim! De eo mihi Valerius interpres nuntiat, Thyillusque se audisse scribit haec, esse hominem cum Antonio; Antonium porro in cogendis pecuniis dictitare partem mihi quaeri et a me custodem communis quaestus libertum esse missum. [2] ab Axio accepi litteras. Non committam posthac, ut me accusare de epistularum neglegentia possis; tu modo videto, in tanto otio ut par in hoc mihi sis. homines ridiculos! quos impetus in Pisonem, in Curionem, in totam illam manum feci! Etenim post profectionem tuam primus, ut opinor, introitus fuit in causam fabulae Clodianae, in qua ego nactus, ut mihi videbar, locum resecandae libidinis et coercendae iuventutis; vehemens fui et omnes profudi vires animi atque ingenii mei non odio adductus alicuius, sed spe corrigendae et sanandae civitatis. + exspectare velis, cures ut sciam. Signa nostra et Hermeraclas, ut scribis, cum commodissime poteris, velim imponas, et si quod aliud oikeion eius loci, quem non ignoras, reperies, et maxime quae tibi palaestrae gymnasiique videbuntur esse. iam quibus utatur vel sociis vel ministris? trahimur, nec fugiendum si quid violentius. Ego princeps in adiutoribus atque adeo secundus; nam, ut illi auderent hos postulare, Crassus eos impulit. [Marcus Tullius Cicero; W S Watt; D R Shackleton Bailey] a. 'at semel, at una in re.' quid mihi animi in navigando censes fore? [2] Caesar mihi ignoscit per litteras quod non venerim, seseque in optimam partem id accipere dicit.facile patior, quod scribit, secum Titinium et Servium questos esse quia non idem sibi quod mihi remisisset. Quod ego etsi mea sponte ante faciebam, eo nunc tamen et agam studiosius et contendam ab illo vehementius, quod tantum ex epistula voluntatem eius rei tuam perspicere videor. erat enim sic in tuis litteris quas Arpini acceperam, eum venturum facturumque quod ego vellem. huic nihil suspicabamur cum .hoc mari negoti fore. Bonis utimur tribunis pl., Cornuto vero Pseudocatone. Cum decerneretur frequenti senatu contra pugnante Pisone, ad pedes omnium singillatim accidente Clodio, ut consules populum cohortarentur ad rogationem accipiendam, homines ad quindecim Curioni nullum senatus consultum facienti adsenserunt, ex altera parte facile CCCC fuerunt. [7] non sunt omnia conligenda quae tu acutissime perspicis, sed tamen ea pone ante oculos; iam intelleges id regnum vix semenstre esse posse. Huic frequenter interceditur. CCXLIX (A V, 21) TO ATTICUS (IN EPIRUS) LAODICEA, 13 FEBRUARY I am very glad to hear of your safe arrival in Epirus, and that, as you say, you had a pleasant voyage. Hispanias spero firmas esse. mirum est enim ingenium, ethous epimeleteon. deinde serapion cum epistula tua. De tuo autem negotio saepe ad me scribis. de eius filio indulsit illi quidem suus pater semper sed non facit indulgentia mendacem aut avarum aut non amantem suorum, ferocem fortasse atque adrogantem et infestum facit. Senatus decrevit, ut consules duas Gallias sortirentur, delectus haberetur, vacationes ne valerent, legati cum auctoritate mitterentur, qui adirent Galliae civitates darentque operam, ne eae se cum Helvetiis coniungerent. Gravissime ornatissimeque decernitur; laudantur iudices; datur negotium magistratibus. nam medios esse iam non licebit. Sept. a. [2] illa de ratione nummaria non sunt eius modi (saepe enim audio ex ipso) ut non cupiat tibi praestare et in eo laboret. Clamare praeclari Areopagitae se non esse venturos nisi praesidio constituto. Quid aliud scribam ad te, quid? Crassus posteaquam vidit illum excepisse laudem ex eo, quod suspicarentur homines ei consulatum meum placere, surrexit ornatissimeque de meo consulatu locutus est, cum ita diceret, "se, quod esset senator, quod civis, quod liber, quod viveret, mihi acceptum referre; quotiens coniugem, quotiens domum, quotiens patriam videret, totiens se beneficium meum videre." Sunes ho toi lego Magnus dolor accessit. Velim ad me scribas, cuius modi sit Amaltheion tuum, quo ornatu, qua topothesiai, et, quae poemata quasque historias de Amaltheioi habes, ad me mittas. Dionysius noster graviter queritur et tamen iure a discipulis abesse tam diu. Genus hoc est voluptatis meae; quae gymnasiode maxime sunt, ea quaero. nos tamen aliquid excogitabimus. lacrimae meorum me interdum molliunt precantium ut de Hispaniis exspectemus. fefellit ea me res quae fortasse non debuit, sed fefellit. ego enim Curionem nactus omnia me consecutum putavi. Postea vero quam Hortensius excogitavit, ut legem de religione Fufius tribunus pl. Nuper quidem, cum iam te adventare arbitraremur, repente abs te in mensem Quintilem reiecti sumus. Cossinius hic, cui dedi litteras, valde mihi bonus homo et non levis et amans tui visus est et talis, qualem esse eum tuae mihi litterne nuntiarant. Acta res est. illud recte times ne ruat. ab Hispaniis autem iam audietur. Me man inquit ille aspoudi ge kai akleios,         alla mega rhexas ti kai essomenoisi puthesthai.eius igitur mihi vivit auctoritas et simillimus eius filius eodem est apud me pondere quo fuit ille. Idem ego ille (non enim mihi videor insolenter gloriari, cum de me apud te loquor, in ea praesertim epistula, quam nolo aliis legi) idem, inquam, ego recreavi adflictos animos bonorum unum quemque confirmans, excitans; insectandis vero exagitandisque nummariis iudicibus omnem omnibus studiosis ac fautoribus illius victoriac parresian eripui, Pisonem consulem nulla in re consistere umquam sum passus, desponsam homini iam Syriam ademi, senatum ad pristinam suam severitatem revocavi atque abiectum excitavi, Clodium praesentem fregi in senatu cum oratione perpetua plenissima gravitatis tum altercatione huius modi; ex qua licet pauca degustes; nam cetera non possunt habere eandem neque vim neque venustatem remoto illo studio contentionis, quem agona vos appellatis. Haec sunt in re publica, nisi etiam illud ad rem publicam putas pertinere, Herennium quendam, tribunum pl., tribulem tuum sane hominem nequam atque egentem, saepe iam de P. Clodio ad plebem traducendo agere coepisse. misi ad te epistulam Antoni. Meos bonos viros, illos quos significas, et, eam quam mihi dicis obtigisse, Spartan non modo numquam deseram, sed etiam, si ego ab illa deserar, tamen in mea pristina sententia permanebo. septem praeterea coniunctae lecticae amicarum sunt (an) amicorum. sed hoc quoque timide scribo; ita omnia tarda adhuc et spissa. Epistulae ad Atticum. sic enim volo te tibi persuadere, mihi neminem esse cariorem te excepto Caesare meo, meque illud una iudicare Caesarem maxime in suis M. Ciceronem reponere. namque et amicitiae graviorem iniuriam feceris et tibi minus commode consulueris, si non fortunae obsecutus videberis (omnia enim secundissima nobis, adversissima illis accidisse videntur), nec causam secutus (eadem enim tum fuit cum ab eorum consiliis abesse iudicasti), sed meum aliquod factum condemnavisse; quo mihi gravius abs te nil accidere potest. Durius accipere hoc mihi visus est, quam vellem, et quam homines belli solent, et postea prorsus ab instituta nostra paucorum dierum consuetudine longe refugit. [1] O vitam miseram maiusque malum tam diu timere quam est illud ipsum quod timetur! 1.2.1. [3] tu tamen etiam nunc mihi aliquid litterarum et maxime si quid ab Afranio. epistulam ad Vestorium statim detuli, ac valde requirere solebat. de pueris quid agam? in qua nos sedentes quid erimus? This work is licensed under a Creative Commons Attribution-ShareAlike 3.0 United States License. Valuit enim plus, quod erat illi non nullorum artificiis inculcatum, quam aut officium aut necessitudo aut amor vester ille pristinus, qui plurimum valere debuit. Verum hoc ridiculum est de magistro. dubitas igitur quin nos in hostium numero habeat? Romanae autem se res sic habent. 14 Scr. vide ne, dum pudet te parum optimatem esse, parum diligenter quid optimum sit eligas. quod ut meliore tempore possimus facit Adriano mari Dolabella, Fretensi Curio. Divortium Muciae vehementer probatur. Nos autem initium prensandi facere cogitaramus eo ipso tempore, quo tuum puerum cum his litteris proficisci Cincius dicebat, in campo comitiis tribuniciis a. d. XVI Kalend. Epiroticam emptionem gaudeo tibi placere. O vim incredibilem molestiarum! ad me misit se pudore deterritum ad me non venisse quod me sibi suscensere putaret. Hoc ad te scripsi, quod is me accusare de te solebat. [3] de Caelio saepe mecum agito nec, si quid habuero tale, a dimittam. quoi quidem ego non modo placabilem me praebuissem sed totum remisissem, si advenisset qua mente tu ad me scripseras. ut tantum requietis habeam, quantum cum uxore et filiola et mellito Cicerone consumitur. M. Caeli quidem epistulam scriptam miserabiliter, cum hoc idem obsecraret ut exspectarem, ne fortunas meas, ne unicum filium, ne meos omnis tam temere proderem, non sine magno fletu legerunt pueri nostri; etsi meus quidem est fortior eoque ipso vehementius commovet nec quicquam nisi de dignatione laborat. Hoc vellem mediocrius; cetera egregia. quae ille monstra, di immortales! Aquilium non arbitrabamur, qui denegavit et iuravit morbum et illud suum regnum iudiciale opposuit. quid quaeris? Nonis Decembribus. de Oppiis Veliensibus quid placeat cum Philotimo videbis Epirum nostram putabimus sed alios cursus videbamur habituri. Romae m. Nov. an. Quantum dolorem acceperim et quanto fructu sim privatus et forensi et domestico Luci fratris nostri morte, in primis pro nostra consuetudine tu existimare potes. [3] tu, quaeso, si quid in Hispaniis. [5] sed, dum redeo, Hortensius venerat et ad me Terentiam salutatum deverterat. dederas. rescripsi ei stomachosius cum ioco tamen familiari. ego, dum panis et cetera in navem parantur, excurro in Pompeianum. a. Ceteros iam nosti; qui ita sunt stulti, ut amissa re publica piscinas suas fore salvas sperare videantur. Habes, ut brevissime potui, genus iudicii et causam absolutionis. Dec. Haec habebam fere, quae te scire vellem. [2] Curionis sermo postridie eandem habuit fere summam, nisi quod apertius significavit se harum rerum exitum non videre. Nam quanta sit in Quinto fratre meo comitas, quanta iucunditas, quam mollis animus et ad accipiendam et ad deponendam offensionem, nihil attinet me ad te, qui ea nosti, scribere. Postremo non labor meus, non requies, non negotium, non otium, non forenses res, non domesticae, non publicae, non privatae carere diutius tuo suavissimo atque amantissimo consilio ac sermone possunt. [3] Ocellam vellem haberemus; videntur enim esse haec paulo faciliora (futura). Cum eo, quod apotomos ad me scripserat de nummis curandis, thumikoteron eram iocatus. Consul est impositus is nobis, quem nemo praeter nos philosophos aspicere sine suspiritu posset. si vir esse volet, praeclara sunodia, sin autem—, erimus nos qui solemus. [1] et res ipsa monebat et tu ostenderas et ego videbam de iis rebus quas intercipi periculosum esset finem inter nos scribendi fieri tempus esse. quid provideam? sed cum ad me saepe mea Tullia scribat orans ut quid in Hispania geratur exspectem et semper adscribat idem videri tibi idque ipse etiam ex tuis litteris intellexerim, non puto esse alienum me ad te quid de ea re sentiam scribere. [1] ego vero Apuliam et Sipontum et tergiversationem istam probo nec tuam rationem eandem esse duco quam meam, non quin in re publica rectum idem sit utrique nostrum, x vii M. TVLLI CICERONIS sed ea non agitur. De Acutiliano autem negotio quod mihi mandaras, ut primum a tuo digressu Romam veni, confeceram; sed accidit, ut et contentione nihil opus esset, et ut ego, qui in te satis consilii statuerim esse, mallem Peducaeum tibi consilium per litteras quam me dare. Quid multa? tu de tuo itinere quid et quando cogites velim me certiorem facias. Iam vero (o di boni, rem perditam!) 1 CICERO ATTICO SAL. [4] sed Antonius venit heri vesperi. Sed accidit perincommode, quod eum nusquam vidisti. Nam et illud nobis non obest, videri nostrum testimonium non valuisse; missus est sanguis invidiae sine dolore atque etiam hoc magis, quod omnes illi fautores illius flagitii rem manifestam illam redemptam esse a iudicibus confitentur. [1] obsignata iam epistula superiore non placuit ei dari cui constitueram quod erat alienus. Reginus erat totus noster. Quare, ut opinor, philosopheteon, id quod tu facis, et istos consulatus non flocci facteon. nam et dissimulavimus et, ut opinor, (non) acerrime adservabimur. si existimas eandem rationem fore Caesaris in dimittendis adversariis et condicionibus ferendis, erras; nihil nisi atrox et saevum cogitat atque etiam loquitur; iratus senatui exiit, his intercessionibus plane incitatus est; non me hercules erit deprecationi locus. Sed tamen, ut te de re publica consoler, non ita, ut sperarunt mali, tanto imposito rei publicae vulnere, alacris exsultat improbitas in victoria. Tu mandata effice, quae recepisti. Id autem ut accideret, commissum est Hortensi consilio, qui dum veritus est, ne Fufius ei legi intercederet, quae ex senatus consulto ferebatur, non vidit illud, satius esse illum in infamia relinqui ac sordibus quam infirmo iudicio committi, sed ductus odio properavit rem deducere in iudicium, cum illum plumbeo gladio iugulatum iri tamen diceret. In this series, Prof. Noe looks at Epistulae Ad Atticum (Letters to Atticus). ), de quo tu ad me scripsisti, posteaquam non auderet reprehendere, laudare coepisse, nos, ut ostendit, admodum diligit, amplectitur, amat, aperte laudat, occulte, sed ita, ut perspicuum sit, invidet. Nosti iam in hac materia sonitus nostros. Nihil erat absoluti. vellem suscepisses iuvenem regendum; pater enim nimis indulgens, quicquid ego adstrinxi relaxat. [1] adventus Philotimi (at cuius hominis, quam insulsi et quam saepe pro Pompeio mentientis!) quas ego pugnas et quantas strages edidi! L. Iulio Caesare, C. Marcio Figulo consulibus filiolo me auctum scito salva Terentia. Scr. Misimus, qui pro vectura solveret. relinquitur ut, si vincimur in Hispania, quiescamus. Qua in re decernenda cum ego casu non adfuissem, sensissemque id equestrem ordinem ferre moleste neque aperte dicere, obiurgavi senatum, ut mihi visus sum, summa cum auctoritate, et in causa non verecunda admodum gravis et copiosus fui. etiam. etsi, ut opinor, habes + EKITAONON. Verum haec nobis coram summa cura et diligentia sunt agenda; tu modo nos revise aliquando. Quodsi voles in me esse durior, ambitionem putabis mihi obstitisse. me mirificae tranquillitates adhuc tenuerunt atque maiori impedimento fuerunt quam custodiae quibus adservor. tu Antoni leones pertimescas cave. Si rem nullam habebis, quod in buccam venerit, scribito. promisit. Demonstravi haec Caecilio simul et illud ostendi, si ipse unus cum illo uno contenderet, me ei satis facturum fuisse; nunc in causa universorum creditorum, hominum praesertim amplissimorum, qui sine eo, quem Caecilius suo nomine perhiberet, facile causam communem sustinerent, aequum esse eum et officio meo consulere et tempori. Quod ad me de Hermathena scribis, per mihi gratum est. Ac nostrae quidem rationis ac vitae quasi quandam formam, ut opinor, vides. vide quam turpi leto pereamus et dubita, si potes, quin ille, seu victus seu victor redierit, caedem facturus sit. Aviam tuam scito desiderio tui mortuam esse, et simul quod verita sit, ne Latinae in officio non manerent et in montem Albanum hostias non adducerent. ero tamen in credendo, ut mones, cautus; nam occultandi ratio cum difficilis tum etiam periculosa est. Tu velim, quae Academiae nostrae parasti, quam primum mittas. 14.1 Scr. nam certe mederer; sed quibus in malis et qua in desperatione rerum simus vides. sed satis lacrimis. sin trahitur bellum, quid exspectem aut quam diu? Summum erat periculum, ne, si nihil impetrassent, plane alienarentur a senatu. Ad Atticum by Cicero, 1987, In aedibus B. G. Teubneri edition, in Latin. ego in Arcano opperior dum ista cognosco. Sed interea politikos aner oud onar quisquam inveniri potest; qui poterat, familiaris noster (sic est enim; volo te hoc scire) Pompeius togulam illam pictam silentio tuetur suam. Nam mihi Pompeiani prodromi nuntiant aperte Pompeium acturum Antonio succedi oportere, eodemque tempore aget praetor ad populum. Utor Pompeio familiarissime. [2] tu tuum consilium etsi non in longinquum tempus differs (iam enim illum emptum pacificatorem perorasse puto, iam actum aliquid esse in consessu senatorum; (senatum) enim non puto), tamen suspensum (animum) meum detines, sed eo minus quod non dubito quid nobis agendum putes; qui enim Flavio legionem et Siciliam dari scribas et id iam fieri, quae tu scelera partim parari iam et cogitari, partim ex tempore futura censes? Dionysium nollem ad me profectum; de quo ad me Tullia mea scripsit. Cum Acutilio sum locutus. I (A I, 5) TO ATTICUS (AT ATHENS) ROME We are such intimate friends that more than almost anyone else you can appreciate the grief as well as the actual public and private loss that the death of my cousin Lucius is to me. [2] quod optas, Caelianum illud maturescit. Itaque, si causam quaeris absolutionis, ut iam pros to proteron revertar, egestas iudicum fuit et turpitudo. Decembr." Postea Messalla consul in senatu de Pompeio quaesivit, quid de religione et de promulgata rogatione sentiret. [5] hic tamen Cytherida secum lectica aperta portat, alteram uxorem. in French / français - Nouv. Lentulus naves suas pollicetur. hodie autem in Aenariam transire constituit (ut) exsulibus reditum polliceretur. Auli autem filius, o di immortales! Summum me eorum studium tenet sicut odium iam ceterarum rerum; quas tu incredibile est quam brevi tempore quanto deteriores offensurus sis, quam reliquisti. nemo est minus. Piso autem consul lator rogationis idem erat dissuasor. Sextiles. Metellus est consul sane bonus et nos admodum diligit; ille alter nihil ita est, ut plane, quid emerit, nesciat. Quorum Catulus cum vidisset quendam, "Quid vos," inquit, " praesidium a nobis postulabatis ? vides enim profecto angustias. Ex hac ego lege secunda contionis voluntate omnia illa tollebam, quae ad privatorum incommodum pertinebant, liberabam agrum eum, qui P. Mucio, L. Calpurnio consulibus publicus fuisset, Sullanorum hominum possessiones confirmabam, Volaterranos et Arretinos, quorum agrum Sulla publicarat neque diviserat, in sua possessione retinebam; unam rationem non reiciebam, ut ager hac adventicia pecunia emeretur, quae ex novis vectigalibus per quinquennium reciperetur.

Kressbronn Hotel Am See, Blanko Spielkarten Bogen, Postleitzahlen Neue Bundesländer, Goethe Uni Nc Wintersemester 2020, Ghotel Hotel & Living Hannover, Freie Universität Berlin Psychologie Master, Kirchliche Träger Stellenangebote, أخبار اقتصادي إيران, Zwangsversteigerungen Resthöfe Niedersachsen, Fördermaterial Grundschule Deutsch,